Choroba Freiberga-Kohlera II należy do jałowych martwic kości, które są zespołami chorobowymi polegającymi na martwicy kości powstającymi bez udziału zakażenia (bez obecności drobnoustrojów chorobotwórczych). Uważa się, że jałowe obumieranie kości może być spowodowane miejscowymi zaburzeniami jej ukrwienia. W przebiegu choroby kość jest bardziej podatna na odkształcenia – zapadając się, może stracić swój kształt, a tym samym zaburzeniu może ulec jej funkcja w ujęciu biomechanicznym.
Choroba Freiberga-Kohlera II dotyczy martwicy głowy drugiej kości śródstopia i najczęściej występuje u dziewcząt w wieku od 11 do 18 lat. Zwiększone ryzyko zachorowania jest związane z obniżeniem sklepienia poprzecznego stopy, gdy druga kość śródstopia nieprawidłowo przejmuje obciążenia zamiast pierwszej kości śródstopia (przeczytaj więcej o płaskostopiu poprzecznym). Do objawów należy ból podeszwy przodostopia w okolicy nasady drugiego palca stopy, który wyraźnie nasila się w trakcie chodu, zwłaszcza w obuwiu na podwyższonym obcasie. Stwierdza się również lekki obrzęk i punktową tkliwość palpacyjną w przodostopiu na wysokości głowy drugiej kości śródstopia.
Rozpoznanie ustala się na podstawie zdjęcia RTG, na którym widoczne są cechy martwicy kości zależne od etapu choroby:
Leczenie polega na ograniczeniu obciążenia stopy. Wskazane jest zastosowanie wkładek ortopedycznych wspierających łuk poprzeczny stopy, by uchronić głowę drugiej kości śródstopia przed deformacją.